ښځې د کوروالي پر مهال یواځې د فزیکي اړیکې لپاره نه، بلکې د احساساتو، باور، او امنیت لپاره هم لیوالتیا لري. نارینه که وغواړي چې یوه ښځه ورته پوره تسلیم شي، باید دا دوه مهم شیان ورته ثابت کړي: یو دا چې هغه یې له زړه نه خوښوي او درناوی یې کوي، او دوهم دا چې هغه به ورسره خوندي وي او هیڅ ډول زیان به نه ویني.
کله چې نارینه یوه ښځه ته خپله ریښتینې مینه او احترام وښيي، ښځه ورسره ارام او راحت احساسوي. که ښځه دا احساس وکړي چې یواځې د فزیکي اړیکې لپاره کارول کېږي، نو هېڅکله به ځان پوره تسلیم نه کړي. هغه غواړي احساس کړي چې نارینه یې په وجود، احساساتو او شخصیت مین دی، نه دا چې یواځې د خپلې جنسي غوښتنې د پوره کولو لپاره ورسره دی.
دوهم مهم ټکی امنیت دی. ښځې طبیعتاً غواړي داسې چا ته تسلیمې شي چې ځان ورسره خوندي احساس کړي. که چیرې نارینه د هغې احساساتي یا فزیکي امنیت ته زیان رسوي، یا داسې چلند کوي چې بې باوري رامنځته کوي، نو ښځه به هیڅکله ورته زړه نه سپاري. که نارینه دا ثابته کړي چې دی وفادار، مهربان، او ساتونکی دی، نو ښځه به پرته له کومې وېرې ورسره ځان پوره تسلیم کړي.
د دې دواړو شیانو – مینې او امنیت – ثبوت یوازې په خبرو نه، بلکې په عمل کې هم ښکاري. که نارینه تل د ښځې احترام کوي، د هغې احساسات مهم ګڼي، او له هغې سره مهربان وي، نو دا کار به ښځه ته د باور احساس ورکړي. له بلې خوا، که نارینه یوازې د خپل نفس غوښتنې ته ارزښت ورکوي، نو ښځه به ورسره ناخوښه وي او هیڅکله به ورته پوره تسلیم نه شي.
په پای کې، ښځې یوازې هغه نارینه ته ځان پوره سپاري چې ورته د مینې او امنیت احساس ورکړي. دا دوه اساسي عناصر که نه وي، نو ښځه به هېڅکله په بشپړ ډول تسلیم نه شي، که څه هم ظاهراً داسې ښکاري. نو که نارینه غواړي چې ښځه ورسره د کوروالي پر مهال پوره تسلیم شي، باید دا دوه شیان ورته ثابت کړي: ریښتینې مینه او خونديتوب.
