چې مې واده وشو، د ژوند ډېر ښکلي خوبونه مې ليدلي وو. مېنه، مينه، او لا زياته مينه! خو ډېر ژر مې وموندله چې زما خاوند د وخت له مخه انزال کېږي. دا يوه عادي موضوع نه وه، ځکه چې دا زموږ د ګډ ژوند په خوښۍ سيوری اچولی و. لومړيو کې مې ورته ډېر اهمیت نه ورکاوه، فکر مې کاوه چې شاید د وخت په تېرېدو به هر څه سم شي، خو ورځ تر بلې دا ستونزه جدي کېده.
ما خپل خاوند ته هېڅکله دا احساس ور نه کړ چې زه ناهيلې يم، خو په زړه کې مې تل دا پوښتنه وه: “ولې؟” ما انټرنېټ ولټاوه، مقالې مې ولوستې، مشورې مې واورېدلې، خو هېڅ مې هم کار ور نه کړ. حتی د ده نه مې پوښتنه وکړه چې “ته ولې دا ستونزه لرې؟” خو ده به تل موسکا کوله، لکه چې هېڅ ستونزه نه وي.
يوه ورځ مې په تصادفي ډول د یو طبي مقالې عنوان ولید، لیکلي یې وو: “سهار دوه خواړه يو ځای خوړل، د نارینهوو جنسي توان زیاتوي.” ما دا مقاله له سره تر پایه ولوسته. په زړه کې مې فکر پيدا شو چې دا تجربه بايد وکړو. ما خپل خاوند ته داسې وانمود کړه لکه دا چې یوازې د روغتیا لپاره ښه وي، نه د کوم بل هدف لپاره. ما ورته وویل، “راځه چې سبا نه، سهار دوه خواړه يو ځای وخورو.” دی خو مې له وړاندې هم زما خبره نه ردوله، نو ژر یې ومنله.
لومړی څو ورځې هېڅ محسوسه بدلون رانغی، خو شاوخوا یوه اوونۍ وروسته مې د ده په چلند کې یو څه فرق محسوس کړ. د شپې چې به مو يو له بل سره نزدېوالی درلود، ما ته داسې احساس کېده لکه دی چې ډېر دوام پیدا کوي. په لومړي سر کې مې فکر کاوه چې شاید زه غلطه یم، خو بیا مې پوه شو چې نه، دا واقعاً همداسې ده! دی اوس د پخوا په څېر نه و، بلکې لا ځواکمن او زغمناک شوی و.
اوس حالت داسې دی چې زه ورته زارۍ کوم چې “بس شه، انزال شه!” خو دا نه پخوا غوندې زر انزالېږي، نه مې هغه پخوانی تشویش شته. ځینې وخت مې خپل ځان ته وخاندم، “دا دومره ساده حل و، او ما به هره شپه د دې ستونزې په فکر کې ويده کېده؟” هر څه بدل شول، او دا هر څه یوازې د يو عادت د بدلولو له امله و.
زه چې هر وخت د ښځو ناستې ته لاړ شم، چې خبرې د ګډ ژوند ستونزو ته ورسي، نو زه موسکا شم. هره مېرمن خپل ځان ته ځان ته يو درد لري، خو زه یواځې دا وايم، “ځینې وختونه ډېر کوچني بدلونونه لوی توپیر راوستلی شي!”
