♡ کله چې زه او شاهين سره واده شو، د ژوند د خوږو شېبو خوبونه مو ليدل. د مينې نرۍ واټنونه مو يو بل ته رانږدې کول، خو کلونه تېر شول، او اوس زموږ ترمنځ يوه بله خاموشه ژبه پيدا شوې ده. شاهين لا هم زما د زړه شهسوار دی، خو د وخت څپه ده چې د هغه توان يې راکم کړی. ♡
♡ کله کله، چې زه د هغه غېږ ته ورشمه، د هغه سترګې د مينې ډکې وي، خو بدن يې هغسې نه وي لکه پخوا. هڅه کوي، خو جنسي غړی يې ناڅاپي کمزورې شي. زه يې د خجالت احساس په سترګو کې وينم، د هغه غږ بنده شي. خو ما ته د شاهين مينه مهمه ده، نه يوازې دا فزيکي احساسات. زه د هغه تندی ښکلوم، په نرمه خندا ورته وايم: “ماته بس ته پکار يې، دا نرمه لمبه دې زما د مينې شمعه نه شي مړه کولی.” ♡
♡ موږ اوس د مينې نوې لارې لټوو. هغه ما ته اوږد، نرۍ بوسې راکوي، لاسونه مې نرم لمسوي، د ماښام تر ناوخته پورې يې سينه زما د سر بالښت وي. که څه هم چې کوروالی هغسې نه دی لکه پخوا، خو زموږ روحونه اوس هم د يو بل غېږ ته تږي دي. مينه يوازې فزيکي نږدېوالی نه دی، دا د يو بل احساس کول دي، د يو بل درک کول دي. ♡
♡ زه او شاهين اوس د مينې نوې ازموينه تېروو، خو زه پوهېږم چې زموږ د مينې اور لا هم بليږي. کلونه به تېر شي، خو د يو بل له سترګو به هماغه زوړ شوق لولو. د مينې خوندونه بېلابېل بڼه لري، او زموږ مينه اوس د زړه ژورې لمس ته رسېدلې ده. ♡
