په امریکا کې د سیئټل ښار یوه عادي ښکاره کېدونکې واټ، چې اورورا ایونیو نومېږي، اوس د جنسي کارګرو لپاره یو پېژندل شوی مرکز ګرځېدلی. دا واټ، چې محلي خلک یې “The Blade” بولي، له لرې د یوه عادي ښاري ځای بڼه لري، خو په حقیقت کې د ښځو د استحصال، انساني قاچاق او جنسي سوداگرۍ د فعالې ساحې بڼه خپله کړې ده.
په دغه سیمه کې، ښځې بربنډې یا نیمه بربنډې بڼه کې د موټلونو، تیلو سټیشنونو او چټکو خوړو دوکانونو شاوخوا ګرځي. د پیسو پر ځای د جنسي اړیکو د تبادلې معاملې کېږي، او دا سودا د پمپانو تر کنټرول لاندې ده. د ورځني عاید لپاره ځینې ښځې تر ۴۰۰۰ ډالرو پورې ګټي، خو دا پیسې د تاوتریخوالي، ګواښ، او د خپل بدن د قربانۍ په بدل کې تر لاسه کېږي.
د دې بازار یوه خطرناکه بُعد دا دی چې ځینې ښځې یوازې ۱۱ یا ۱۲ کلنې وي، او دا کار د ماشومانو د قاچاق یوه بربنډه بڼه ښيي. دوی یا د خپلې کورنۍ له خوا پرېښودل شوي وي، یا هم د پمپانو له خوا غولول شوي. ځینې یې وايي چې دوی یوازې له دې امله دا کار کوي چې د ژوند اړتیاوې پوره کړي، نه ځکه چې دا یې خوښه ده.
په دې سیمه کې جرمونه زیات شوي. د پمپانو ترمنځ جګړې، ډزې، تښتونې، او جنسي زورونې د ورځني ژوند برخه ګرځېدلې ده. پولیس یوازې هغه وخت مداخله کوي چې سخت تاوتریخوالی پېښ شي. د جنسي کارګرو د شمېرو له مخې، ورځ کې نږدې ۳۰۰ پیرودونکي له دوی سره اړیکې نیسي، او دا شمېر د اونۍ په پای کې څو چنده کېږي.
پیرودونکي یوازې بېکسه یا بېکاره خلک نه دي. ځینې یې ښاري کارکوونکي، د ټیک کمپنیو کارکوونکي، او حتی متاهل نارینه دي. دا خبره ټولنیز اخلاقي جوړښت ته یوه درنه پوښتنه وړاندې کوي: څنګه یوه متمدنه او پرمختللې ټولنه دا ډول وضعیت زغمي؟
د ځینو خلکو په وینا، دا بازار د فقر او بېعدالتۍ مستقیمه پایله ده. که چیرې ښځو ته باعزته فرصتونه ورکړل شي، نه به دا بازارونه موجود وي، نه به ښځې خپل بدن د سودا وسیله وګرځوي. ځینې مدني فعالان داسې محلي ابتکارات هم پیل کړي، لکه د مشکوکو موټرو نمبر پلیټونه ثبتول، او د پولیسو سره شریکول.
د اورورا ایونیو وضعیت یوازې د سیئټل نه، بلکې د ټول امریکا لپاره یو خبرداری دی. دا ښيي چې حتی په پرمختللو ټولنو کې هم، که چیرې قانون، انصاف، او اقتصادي ملاتړ موجود نه وي، ښځې له خپل کرامت، روغتیا او حتی ماشومتوبه محرومېدای شي. دا وضعیت د ژور ټولنیز بدلون، عدالت، او ژمنې غوښتنه کوي.