زما خاوند ډېر زيات وېښتان لري. دا خبره لومړی ځل ما ته هغه وخت محسوسه شوه کله چې مو د واده لومړۍ شپه یو ځای تېره کړه. ما د هغه بدن ته وکتل، وېښتان ترې داسې راختلي وو لکه په ځنګل کې بوټي. ما ته دا عجیب ښکارېده، خو زه نه وم خفه، ځکه ما هغه ته د زړه له کومې مینه لرله.
په پیل کې، زه د هغه بدن ته عادت نه وم، خو لږ لږ مې د هغه وېښتان لمس کول، د هغه وجود ته نزدې کېدل. یوه ورځ ما وغوښتل چې د هغه بدن ښکل کړم، خو کله چې مې شونډې د هغه پر سينه کېښودې، ما ته داسې احساس وشو لکه زما د خولې شونډې د وېښتو په جال کې ګيرې شوې وي. ما یو دم سر پورته کړ، و مې خندل، او ورته مې وویل: “زه غواړم ستا بدن ښکل کړم، خو دا وېښتان ډېر دي!”
هغه وخندل، خو بیا یې زما لاسونه ونیول او ویې ویل: “که ته دا نه خوښوې، زه کولی شم چې وېښتان کم کړم.” ما د هغه له دې خبرو تعجب وکړ، ځکه زه نه وم ناراضه، ما یوازې خپله تجربه ورسره شریکه کړه. ما ورته وویل: “زه یوازې حیرانه شوم، خو دا د تا د وجود برخه ده، او زه تا همداسې منم.”
خو له هماغه وخته، زه احساسوم چې هغه د دې موضوع په اړه حساس شوی. که زه د هغه سینه لمس کړم، نو هغه لږ شېبه شا ته کېږي، که زه د هغه اوږې ښکل کړم، نو هغه ځان شاته نیسي. زه پوهیږم چې هغه فکر کوي شاید زه د هغه وېښتان نه خوښوم، خو زه ورته بیا بیا وایم چې دا هیڅ مهمه نه ده، زما لپاره اصلي خبره زموږ مینه ده.
یوه ورځ، ما پریکړه وکړه چې دا موضوع باید روښانه کړم. ما هغه ته وویل: “ته پوهېږې؟ زه ستا بدن همداسې خوښوم، ته نه یې بدلولو ته اړتیا. خو که ته خپل وېښتان کم کول غواړې، نو دا باید ستا خپله پرېکړه وي، نه د دې لپاره چې زه یې نه خوښوم.” هغه زما سترګو ته وکتل، او ما ولیدل چې د هغه شکونه لږ لږ ختم شول.
له هماغې ورځې، موږ نور هم یو بل ته نزدې شو. اوس زه د هغه بدن ښکل کوم، هغه خوند اخلي، زه خوند اخلم، او موږ دواړه پوهیږو چې مینه د وجود له بڼې نه، بلکې د زړونو له یووالي سره تړلې ده.
