یوه شپه مې د ژوند مسیر بدل کړ. زه بېخي نه وم خبر چې یوه کوچنۍ تېروتنه به زما راتلونکی ته دومره لوی بدلون ورکړي. هر څه ډېر ناڅاپي وو، داسې چې زه یې لا تر اوسه په حقیقت د پوهېدو هڅه کوم.
هغه شېبه لا ښه را یادېږي، د وېرې او حیرانتیا ګډ احساس مې بدن ته سیوری غوړولی و. ما یوازې یوه نیمګړې چیغه وکړه، خو دا بس وه چې پوه شم، یو څه ناسم وشول. زړه مې تند تند ټوپونه وهل، داسې لکه هره شېبه به له ټټر څخه راووځي.
ما هڅه وکړه چې ځان ته تسلي ورکړم، خو ذهن مې آرام نه و. زه پوهېدم چې دا یوه لویه مسئله ده. یوه مسئله چې یوازې ما نه، بلکې زما خاوند ته به هم ډېره مهمه وي. خو دا چې ما هېڅکله دروغ نه وو ویلي، نو څنګه به یې قانع کولی شم؟ آیا باور به یې کاوه؟
کله چې هغه راغی، ما د سترګو په رپ کې پرېکړه وکړه چې رښتیا ووایم. ما خپل غږ ډېر نرم او محتاط کړ، خو زه پوهېدم چې زما په سترګو کې به هر احساس ښکارېده. د ده مخ، د ده غبرګون، د ده چوپتیا… هر څه ماته د یوې فیصلې په څېر ښکارېدل.
هغه شېبه چې ده رانه مخ واړاوه، ما احساس کړه چې زما ټوله نړۍ یو دم بدله شوه. زه پوه شوم چې ځینې شیان یوازې د الفاظو په ویلو نه حلېږي، ځینې باورونه د حقیقت تر شاه پټ وي، ځینې فیصلې زموږ له واکه وتلې وي.
زه اوس هم حیرانه یم، زه اوس هم د هغې شېبې په لټه کې یم چې زما او د ده ترمنځ فاصله پیدا شوه. آیا موږ به بېرته سره یو شو؟ آیا وخت به زموږ تر منځ دا نازکه شګې بیا سره یو ځای کړي؟ یا به دا قصه یوازې زما د یادونو یوه بله ټوټه شي؟
