ښځه په دې دوه ورځو کې، چې هر کال ورته ځانګړې دي، د خپل خاوند نه ځانګړې تمه لري. دا ورځې د هغې د خوښۍ، مینې او جذبې لوړې شیبې وي، چې غواړي خاوند یې ورسره د پوره مینې، لیوالتیا او ژور احساس سره کوروالی وکړي. دا د هغې د وجود، ذهن او احساساتو هغه اړتیا ده چې پکې د خپل خاوند د بې ساري پاملرنې، شدید شوق او نه هېرېدونکي نږدېوالي غوښتنه لري.
په دې شپو ورځو کې د ښځې هیله دا وي چې خاوند یې د عادي ورځو په پرتله ډېر قوي، پیاوړی او زړه ور وي، داسې چې نه یوازې د هغې د بدن غوښتنې پوره کړي، بلکې د زړه او روح تلوسې یې هم سړې کړي. هغه غواړي خاوند یې سخت، خو په مینه ډک وي، دومره ژور او احساساتي کوروالی ورسره وکړي چې د دې لپاره دا شېبې د ژوند تر ټولو ځانګړې خاطرې شي.
دا دوه ورځې د ښځې لپاره د مینې او وصال اوج وي، هغه وخت چې خاوند یې باید د هر څه نه بې غمه، یوازې هغې ته ځانګړی وي. هغه غواړي خاوند یې د شوق، شدت او مینې تر وروستي حده ورسوي، د هغې بدن، روح او احساسات داسې لمس کړي چې د دواړو ترمنځ تړاو نور هم پیاوړی شي. د دې لپاره خاوند ته پکار ده چې د ښځې د دې اړتیا قدر وکړي او دا دوه ورځې ورته د خپل ژوند تر ټولو ارزښتناکې وګڼي.
