ډېری کسان د کوروالۍ پر مهال سترګې پټې کوي، او دا يو طبيعي عمل دی. د سترګو تړل د دې لامل کېږي چې انسان له شاوخوا چاپېريال څخه ځان وباسي او ټول تمرکز په احساساتو او بدن باندې وکړي. کله چې سترګې پټې شي، نور حواس لکه لمس، غږ او د بدن داخلي احساسات څو برابره پياوړي کېږي، او له همدې امله خوند ډېر ژور احساسېږي.
يوه بله معنا دا هم لري چې څوک ځان له زياتې سترګې په سترګه کېدو څخه ژغوري. ځينې خلک د کوروالۍ پر مهال په مستقيم ډول د سترګو کتل سخت ګڼي، ځکه دا ډېر ژور صميميت غواړي او د ځان ښکاره کېدل ورته دروند تمامېږي. په دې حالت کې سترګې تړل د راحتۍ او ذهني آرام سبب ګرځي.
له بلې خوا، ځينې خلک د سترګو تړلو له لارې په خپلو فکرونو او خيالاتو کې ډوبېږي. کله چې سترګې وتړل شي، د ذهن د خيالاتو لپاره دروازه پرانيستل کېږي او انسان کولی شي له خپلو ذهني تصويرونو سره يو ځای د زياتې خوښۍ احساس وکړي. دا کار د جنسي خوند زياتېدو ته هم لاره هواروي.
البته، ځینې وختونه د سترګو تړل کېدای شي د لرېوالي نښه هم وي. که څوک تل داسې وکړي او ځان بې احساسه يا بې پروا ښکاره کړي، ښايي په رواني ډول لږ واټن ساتي او يا په بشپړ ډول له حالته خوند نه اخلي. په داسې حالاتو کې د دواړو ترمنځ د خبرو اترو اړتيا ډېره مهمه ده، تر څو د شکونو مخه ونيول شي.
په ټوله کې، د کوروالۍ پر مهال د سترګو تړل ډېری وخت د خوند، تمرکز او ژورې تجربې معنا لري، نه د بې اعتنايۍ. که ته غواړې د خپل ملګري احساسات ښه وپېژنې، تر ټولو غوره لار دا ده چې په نرمښت ورسره خبرې وکړې او وپوښتې چې ولې ورته دا کار خوند ورکوي. دا ډول خلاصه خبرې کول د لا زياتې مينې او باور فضا رامنځته کوي.