ښځه په کوروالي کې یوازې د جسماني اړیکې غوښتنه نه لري، بلکې د هغې احساساتي او رواني اړتیاوې هم ډېرې مهمې دي. وروسته له کوروالي، ښځه د خپل خاوند یا ملګري د پاملرنې او درناوي تمه کوي، ځکه دا وخت د هغې لپاره ډېر حساس او ځانګړی دی. که نارینه د هغې رواني حالت ته پام ونه کړي، ښځه ځان یوازې او غیرمحسوس احساسوي، چې دا د اړیکې د کیفیت لپاره منفي اغیزه لري.
لومړنی کار چې ښځه ورته سخت اړتيا لري، د شرمګا یا شرمګاه په هکله د احتیاط او نرمښت دی. د ښځې شخصي او نازک برخې ته پاملرنه، نه یوازې فزیکي خوند زیاتوي، بلکې د اعتماد او خوندي احساس سبب هم ګرځي. نارینه باید د هغې حساسیت او راحت ته لومړیتوب ورکړي او هیڅکله د بې احتیاطۍ یا بې توجهۍ له امله د هغې احساسات زیانمن نه کړي.
دوهم اړین کار د ستاینې او خبرې کولو طریقه ده. ښځه غواړي چې وروسته له کوروالي د خپل شریک له خوا د مینې، ستاینې او نرمي خبرو سره حس شي. دا خبرې د هغې د ځان باور لوړوي او اړیکه لا قوي کوي. د دې ساده خو اغیزمن عمل پرته، ښځه ممکن د جنسي اړیکې وروسته د ارزښت او محبت احساس ونه کړي.
همدارنګه، ښځه غواړي چې وروسته له کوروالي د فزیکي تماس او نرمو لمسونو تجربه ولري. دا لمسونه د هغې د بدن د خوشحالۍ احساس لا زیاتوي او د رواني راحتۍ سبب ګرځي. نارینه چې په دې برخه کې مهارت ولري، د اړیکې کیفیت د پام وړ لوړوي او ښځه ځان خوښ او پوره احساسوي.
په پای کې، د نارینه د دې دوه کارونو—د شرمګاه د احتیاط او د ستاینې خبرو—پاملرنه د ښځې د کوروالي تجربه بشپړه کوي. دا یوازې د فزیکي خوند مسئله نه ده، بلکې د باور، محبت او احساساتي تړاو نښه هم ده. که نارینه دې ټکو ته پوره پام وکړي، ښځه نه یوازې د جنسي اړیکې له لارې خوند اخلي، بلکې د روح او زړه له پلوه هم خوشحاله او خوندي احساس کوي.