کله چې يو سړی د کوروالي پر مهال خپلې مېرمنې ته ډېر نرمښت او رحم کوي، دا کار که څه هم د شفقت نښه ګڼل کېږي، خو ډېر وخت ښځه ته يو شمېر غلط فکرونه هم ورپيدا کوي. دا فکرونه نه يوازې د ښځې پر نفسياتو اغېز کوي، بلکې د دواړو مېرمن او خاوند ترمنځ د اړيکې توازن هم خرابولی شي.
لومړی، ښځه دا فکر کوي چې خاوند يې د هغې د بدن کمزورتيا ته اشاره کوي. کله چې خاوند ډېر احتياط کوي او له سختوالي ډډه کوي، ښځه احساسوي چې ګواکي بدن يې دومره کمزورې دی چې سړی يې ساتنه کوي. دا فکر د ښځې د اعتماد کچه راټيټوي او دا احساس ورکوي چې ګواکي هغه يو عادي ښځه نه ده.
دويم، ښځې ته دا ګومان پيدا کېږي چې خاوند يې جنسي پياوړی نه دی. که يو خاوند هر وخت په ډېر نرمښت عمل کوي، ښځه دا فکر کولی شي چې ګواکي د هغه جنسي ځواک کمزوری دی. دا غلط برداشت د ښځې لپاره د جنسي جذبې کمښت پيدا کوي او د دواړو ترمنځ د مينې جذبه کمزورې کوي.
درېيم، دا ورته ښيي چې خاوند يې له دې کار څخه خوند نه اخلي. که چيرې يو خاوند له ډېر احتياطه کار اخلي او ځان ډېر محدود ساتي، ښځه دا احساس کولی شي چې خاوند يې د دې سره له کوروالي کولو څخه چندان دلچسپي نه لري. دا فکر د ښځې لپاره ذهني فشار پيدا کوي او باور يې کمزوری کوي.
څلورم، ښځه دا فکر کوي چې خاوند يې د نورو ښځو په پرتله کمزوری ګڼي. که يو خاوند د خپلې مېرمنې سره ډېر نرم چلند کوي، نو ښځه ښايي دا احساس کړي چې ګواکي هغه د نورو ښځو په شان جذابه نه ده، ځکه خاوند يې له هغې سره عادي تعامل نه کوي. دا فکر د ښځې اعتماد ته زيان رسوي او د مينې احساس يې کموي.
پنځم، دا ورته يو عادت ګرځي او وروسته له هغې هر ډول فعاليت ته بې علاقه کېږي. که چيرې خاوند يې همېشه په ډېر نرمښت سره عمل کوي، نو دا د ښځې لپاره يوه عادي تجربه ګرځي، او وروسته ښځه د دې عمل په نسبت حساسيت له لاسه ورکوي. دا د دې لامل کېږي چې ښځه د کوروالي پر مهال بې احساسه او بې تفاوته پاتې شي، چې دا د دواړو لپاره د مينې او جذابيت کمښت رامنځته کوي.
