زه د طلاق وروسته هم د خپل پخواني مېړه سره هفته کې یو ځل کوروالی کوم. دا ځکه چې زما طاقت دومره زیات نه دی چې په زیات تکرار سره یې وساتم، خو د هغې یوې غونډې څخه مې ډېر خوند اخلی. د جنسي اړیکې دا محدودیت زما لپاره مناسب دی، ځکه چې بدن مې ژر ستړی کېږي او زه د کیفیت پر ځای په مقدار تمرکز نه کوم.
کله چې موږ یوځای شو، د دې محدودې اړیکې په ترڅ کې مینه او نږدې والی ډېر زیات محسوسېږي. دا یوازې جسماني اړتیا نه ده، بلکې روحاني او عاطفي خوا هم پوره کوي. زه په دې پوهېږم چې د زیات تکرار سره مې بدن به ستړی شي او د خوند احساس کم شي، نو له همدې امله دا یوه هوښیارانه لاره ده چې خپله انرژي او جذبه ساتم.
همدارنګه، دا ډول اړیکه د اعتماد او آرامتیا فضا رامنځته کوي. ځکه چې دواړه پوهېږو چې یوازې یوه ورځ یا غونډه لري، نو هڅه کوو چې هره لحظه پوره تجربه کړو. د کوروالی کیفیت او خوند پدې توګه د زیات تکرار په پرتله ډېره مهمه وي، او زه د دې محدودیت سره مطمئن یم.
دا هم راته ښکاره شوې چې د بدن اړتیاوې او جنسي خوند په عمر او حالت پورې تړاو لري. کله چې طاقت کم شي، د کم مقدار جنسي فعالیت ساتل نه یوازې خوند زیاتوي، بلکې بدن ته هم آرام ورکوي. د دې لارې زه د ځان سره صادق یم او خپل جذباتي او جنسي ژوند دواړه په یو مناسب توازن کې ساتم.
په پای کې، دا تجربه ماته ښودلې چې کوروالی یوازې د جسماني اړیکې نوم نه دی، بلکه د خوښۍ، خوند او عاطفي نږدې والي یوه وسیله ده. حتی د طلاق وروسته هم د دې محدودې، خو خوندورې اړیکې سره، زه ځان مطمئن او خوشحاله احساس کوم. دا ښيي چې د خوند اخیستلو اندازه د تکرار نه، بلکې د کیفیت او تمرکز پورې اړه لري.