خاوند مې کله چې راسره د کوروالی پر مهال وي، بربنډ فلمونه هم ګوري. دا یوه عجیبه تجربه وي ځکه زه هم له هغه سره یم، خو پام یې بلې خوا ته وي. دا کار ځینې وختونه ماته خواشینوونکی ښکاري، خو بله خوا یې دا ده چې زه هم د همغسې ډول تجربو هوس لرم.
کله ناکله چې دا فلمونه ګوري، زه ورته ګورم او په زړۀ کې مې راشي چې ورته ووایم: زه همداسې ډول کوروالی غواړم. خو یو خنډ وي، موږ نشو کولی لکه څنګه چې په هغو فلمونو کې وي، ځکه ژوند حقیقي دی او هر څه د فلمونو په شان اسانه نه وي.
زه د خاوند سره دا احساس نه شم شریکولی، ځکه وېرېږم چې نه وايي بې شرمه یې یا عجیب فکرونه لرې. خو حقیقت دا دی چې زه هم د نوې تجربې غوښتنه لرم، نه یوازې دا چې د فلم تماشه وکړو بلکه داسې ژوندی احساس وکړو.
کله کله دا فکر راسره وي چې شاید که د خاوند سره یې روښانه شریک کړم، ښايي راباندې خوشحال شي یا هم مایوس شي. خو دا چې زړه مې غواړي، نو باید څه وخت ورته ووایم، که نه نو دا احساس به په زړه کې بند پاتې شي او خوښي به له منځه لاړه شي.
زما لپاره مهمه دا ده چې د خاوند سره مې اړیکه ژوره شي، او داسې یو اعتماد رامنځته کړو چې دواړه خپل ارمانونه، خیالونه او هیلې پرته له وېرې شریکولی شو. شاید هغه هم غواړي همداسې څه، خو زه یې له خبرو ډاروم.