په انساني ژوند کې د بلوغت کلونه د بدن د هورموني بدلونونو له امله د شهوت تر ټولو زياته اوج ګڼل کېږي. د نجونو لپاره دا وخت زياتره د دولسو کلونو نه نيولې تر شپاړسو کلونو پورې وي چې پکې د هغوی بدن په چټکۍ سره وده کوي او د ښځينه هورمونونو ترشح زياتېږي. همدا هورمونونه د جنسي غوښتنو بنسټيزه برخه جوړوي.
کله چې يوه پېغله خپله مياشتنۍ دوره پيل کړي، بدن يې د زېږون د وړتيا مرحلې ته ننوځي. دا طبيعي خبره ده چې په دې وخت کې د نجونو ذهني او بدني شهوت زور اخلي. ډېرې نجونې د دې شهوت له امله ځينې نوې تجربې غواړي، لکه د ځان سره د نږدې کېدو هڅه، د مخالف جنس سره د خبرې کولو زړه ورتيا او حتی د زړه په ژورو کې د يو محرم ملګري تږې کېږي.
په دې کلونو کې ډېری پېغلې د خپلو احساساتو د کنټرول توان نه لري. کله چې د هغوی ذهن د مينې او جذباتو په اړه نوي نوي خيالونه زېږوي، نو بدن يې هم د جنسي نږدېتيا غوښتنه کوي. ځکه خو په دې عمر کې د ځينو پېغلو کړنې له دود او اخلاقو سرغړونه کوي چې علت يې همدا شهوتي څپه وي.
که څه هم ټولې نجونې يو ډول نه وي، خو په عام ډول ويل کېږي چې له پنځلسو تر نولسو کلونو پورې د نجونو د جنسي لوږې پړاو تر ټولو تود وي. په دې کلونو کې ډېری پېغلې د جنسي خيالاتو، د ښکلو زلمو په اړه د خوبونو او د مينې په اړه د فلمونو او کيسو سره ځانګړې علاقه پيدا کوي.
په دې وخت کې که کورنۍ يا ټولنه د پېغلو نجونو د احساساتو پروا ونه ساتي او دوی ته د صحتمند ژوند لارې چارې و نه ښيي، نو دا شهوتي څپه کيدای شي د بد اخلاقي او نامشروع اړيکو لامل شي. ځکه د بلوغت احساسات ډېر زورور وي او د پوهې او تجربې نشتوالی د پېغلو نجونو د غلط ګام پورته کولو سبب ګرځي.
په پاى کې دا مهمه ده چې کورنۍ، ښوونځي او ټولنه د پېغلو د دې طبيعې غوښتنو په اړه خبر اوسي. هغوی ته بايد په مناسب ډول پوهه ورکړل شي چې د دې مرحلې نه په خوندي ډول څنګه تېرېدلی شي او د خپل بدن او احساساتو کنټرول څنګه کولی شي، تر څو دا شهوتي څپه د يوې روغې او سوچه مينې او په راتلونکي کې د خوشحالې کورنۍ سبب شي، نه د بدنامۍ او پښمانۍ.