ښځې فطرتاً هغه نارينه غوره بولي چې ورته د امن، ثبات، او وفادارۍ احساس ورکړي. کله چې يو نارينه د خپلې مېرمنې احساساتو ته پاملرنه کوي، د هغې اندېښنو ته غوږ نيسي، او د ژوند په هر پړاو کې ورسره ولاړ وي، ښځه ورته په پوره معنا تسليميږي. دا ډول نارينه نه يوازې د ښځې فزيکي اړتیاوې پوره کوي، بلکې د هغې عاطفي اړتياوې هم درک کوي، او دا باور ورکوي چې هېڅکله به يې يواځې نه پرېږدي.
دوهم ډول هغه نارينه دي چې د ښځې لپاره د ځواک، جرئت، او اعتماد سمبول وي. دا نارينه په خپلو پرېکړو کې ثابت قدمه، د ژوند له ستونزو سره مبارزه کوونکي، او د خپلې مېرمنې لپاره پناه ځای وي. ښځه د دې ډول نارينه ترڅنګ ځان خوندي احساسوي، ځکه پوهېږي چې هغه به د هر حالت مقابله وکړي او هېڅکله به کمزوری نه شي. دا ډول نارينه د ښځې په سترګو کې د باور او افتخار وړ وي، او هغه ورته له زړه تسليميږي.
د ښځو فطرت دا دی چې د داسې نارينه و تابع شي چې هم مهربان او هم قوي وي. که نارينه يوازې مهربان وي، خو قوي نه وي، نو ښځه يې د کمزورۍ احساس کوي. که يوازې قوي وي، خو احساسات يې ونه لري، نو ښځه ځان بې قدري احساسوي. خو که يو نارينه دواړه ځانګړتياوې ولري، نو ښځه ورته نه يوازې تسليميږي، بلکې تل به يې د خوښۍ لپاره هلې ځلې کوي.
په پای کې، ښځه هغه نارينه ته ځان سل سلنه سپاري چې د مينې، اعتماد، او ثبات وړ وي. هغه نارينه چې نه يوازې د خپلې مېرمنې ساتنه کوي، بلکې د ژوند ملګری هم ورته وي، د ښځې لپاره د تسليمۍ تر ټولو ستر دليل ګرځي. دا فطري حقيقت دی چې ښځې تل د داسې نارينه و تابع وي چې د هغوی احساسات درک کړي او ورته د امن پوره احساس ورکړي.
