د پخوانیو مصریانو د ژوندانه ډېری اړخونه له اسرارو ډک وو، او د دوی د کوروالي طریقه هم یوه له هغو دودونو څخه وه چې ځانګړی شهرت یې درلود. د دوی باور دا و چې جسماني اړیکې باید یوازې د ځانګړو اصولو او شرایطو پر بنسټ ترسره شي. یو له دغو اصولو دا و چې د میاشتنۍ اړیکې لپاره، د شپې اوږده، پراخه، او ځانګړې تیاري نیول کېده.
دوی به د ځانګړي عطرونو، نرم بسترونو، او آرام بښونکو موسیقۍ په وسیله چاپېریال داسې برابر کړ چې د جنسي اړیکې ارزښت لوړ کړي. د هغوی فکر دا و چې دا نه یوازې د میړه او ښځې ترمنځ مینه پیاوړې کوي، بلکې د بدن او روح لپاره هم ګټور دی. هغوی به د شمعو رڼا ته، د ارامو خوړو له خوړلو وروسته، له یو بل سره نږدې کېدل، او دا شپه یې د خوښۍ او وصال یوه مقدسه تجربه ګڼله.
په دې شپه کې به ښځې ځان ته ځانګړی پام کاوه، له ځانګړو تیاریو نیولې، تر ښایسته عطرونو پورې، تر څو خپل میړه ته ځانګړی ښکاره شي. نارینه به هم ځان ته ځانګړې پاملرنه کوله، او هڅه یې کوله چې هم جسماً او هم روحاً چمتو وي. دوی باور درلود چې دا شپه یوازې د فزیکي نږدېوالي لپاره نه، بلکې د مینې د ژوروالي د زیاتوالي لپاره هم مهمه ده.
د پخوانیو مصریانو دا دود نه یوازې د بدن غوښتنې پوره کولې، بلکې د اړیکو په ژورتیا او ارزښت هم ټینګار کاوه. هغوی به دا شپه د دواړو د اړیکو د پیاوړتیا لپاره وکاروله، او دا به یې د دوی ترمنځ د وفادارۍ او صداقت یوه مهمه نښه بلله. د هغوی دا مفکوره دا وه چې کمیت نه، بلکې کیفیت مهم دی، او دا یو ځانګړی هنر و چې دوی پرې پوهېدل.
